Wat een eetstoornis precies is? Daar kan ik niet 1 antwoord op geven.
Dat zal ik dus ook niet doen in dit blogbericht. Ik kan je vertellen hoe mensen met een eetstoornis, meer bepaald met Anorexia Nervosa zich voelen en hoe ze denken. Wel, hoe de persoon zelf denkt en hoe hun criticus denkt. En deze interactie, tussen de persoon zelf en hun criticus, maakt deze kwetsbaarheid zo ingewikkeld.
De criticus
De criticus – Beste vriend:
“Probeer ook eens te vermageren, misschien kan je dat wel.
Anderen kunnen het, zo moeilijk zal het niet zijn.”
Jijzelf – Eenzaam
Je bent niet trots op jezelf. Het is niet leuk om bij jou te zijn. Niet voor jou, en niet voor anderen – dat denk je.
De criticus – Soulmate “Misschien laat je best alle vettige dingen vallen, dan zal je echt vermageren.” Jijzelf - Gelukkiger Je krijgt controle, je voelt dat je jezelf dingen kan ontzeggen. Je hebt discipline.
De criticus – Strenge helper “Je zou toch beter de frietjes overslaan. Je bent nog niet zoveel vermagerd, aangezien je vorige keer wel frietjes hebt gegeten zou je ze nu beter laten liggen.” Jijzelf - Hoopvol De discipline wordt beloont, je vermagert. Je denkt dat als je zo verder doet, mensen wél naar je opkijken. Ze zullen je zien staan, en complimenten geven. Dit is iets waar je goed in bent! Dit is het moment dat de criticus steeds luider wordt. Hoe meer je ernaar luistert, hoe meer macht hij krijgt.
De criticus – Eiser “Als je dat opeet ben je een echte zwakkeling! Er zijn zoveel andere mensen die magerder zijn dan jou en die dit wél kunnen. Kan je zelfs dit niet?”
Jijzelf– Onderdanig
Je doet alles voor de rust in je hoofd. Zou ik het misschien toch eten? Nee, je grijpt snel terug naar het gevoel van voldoening. Het gevoel van ergens goed in te zijn, beter dan anderen. Jouw comfortzone.
De criticus – Opper machthebber “Mensen zijn jaloers op jou, daarom is het belangrijk dat je verder doet zoals je bezig bent. Al die kritiek van anderen is omdat ze het jou niet gunnen.” “Je moet luisteren, anders ben je direct weer dik en zielig, en niemand zal je nog willen kennen.” Jijzelf – Machteloos Beetje bij beetje verkleint jouw comfortzone. Zij die jou het liefste zien, worden je grootste vijanden. Nu voel je je pas echt eenzaam.
Het interne gevecht
Heel vaak pende ik gevoelens neer. Telkens met een datum bij, omdat ik twijfelde: Heeft die criticus gelijk dat ik zo ben, of maakt hij mij dit wij? Ik wou herstellen en kunnen terugkijken in welke mate die criticus mij beïnvloedde. De woorden op de foto hieronder schreef ik op 5 januari 2016. De periode van het absolute dieptepunt van mijn eetstoornis. Midden in het gevecht tussen criticus en mezelf. De woorden op het blad zijn gevoelens die de criticus je wijs maakt.
Het externe gevecht
Maar dit is what skinny really feels like:
Koud, ijskoud. Zo koud dat het 1/3 van de tijd door je hoofd jaagt.
Moe, energieloos, uitgeput
Duizelig
Kinds, geen beetje vrouwelijkheid
Een behaard skelet
Geen kracht, geen macht
Haarverlies
Nagels breken af
Blauwe voeten
Grijs gezicht
Geen smaak
Geen interesses, alleen maar denken aan eten en calorieën
Alleen
Iedereen is de vijand
Geen vertrouwen
Spreken gaat traag
Angst
Dus hoe voelt een eetstoornis nu precies?
Het is als vechten tegen jezelf maar tegelijk voelt het alsof de criticus je helpt een betere versie van jezelf te worden. Een uitputtend gevecht, zowel mentaal als lichamelijk. Het is vallen en steeds opnieuw opstaan.
Het is ook de weg naar jezelf vinden, naar de imperfecte jij. De perfecte niet-perfectie jij.
Dit is hoe ik mijn eetstoornis ervaren heb.
Comments